Και καθώς η νύχτα πέφτει,βγαίνουνε του ανθρώπου τα ένστιχτα τα περίεργα.Οι αμαρτίες,ο θυμός και άλλα τέτοια μαύρα που δε ξεχωρίζουνε από της νύχτας τα σκοτάδια τα άραχλα.
Στη δική μου τη βραδυά,ο θυμός και η θλίψη....Δεν ειπώθηκαν ποτέ.Οι αμαρτίες και τα παράπονα είναι σα να μην υπήρξαν.Και τα προβλήματα....γίναν ξερατό που βρώμεσε το σπίτι.Δε ξεφουρνίστηκαν αλλά εκτοξεύθηκαν με τη μανία και την ξυνίλα του εμετού που κράτησε όλη νύχτα.Το θλιμμένο ξερατό!Και δώς του σήμερα να πασχίζω να εξαφανίσω κάθε λεκέ και μυρωδιά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου