ΑΛΛΑΖΩ.....

Έαν υπήρχε ένας γρήγορος τρόπος για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, πιστεύω πως θα ήταν να μας βάζανε να διαβάσουμε όλοι αυτό το βιβλίο έστω και με το ζόρι. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αφυπνίσει έστω και ένα νανο-γραμμάριο φιλότιμου που μπορεί να κρύβουμε μέσα μας, και να μας δείξει τη ζωή από μια άλλη οπτική γωνία, που λυτρώνει και απαλύνει τον πόνο... Σας παρακαλώ διαβάστε το!

Η υπόθεση:

<<Υπάρχουν πράγματα για τα οποία δε μιλάμε εύκολα.

Υπάρχουν φορές που επιλέγουμε να πιστέψουμε σε κάτι που φαίνεται εντελώς παράλογο.

Υπάρχουν στιγμές που τις ζούμε μία φορά στη ζωή μας.

Ένα μικρό κορίτσι πέφτει θύμα απαγωγής κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής εκδρομής στο Όρεγκον. Σε μια εγκαταλλειμένη καλύβα η αστυνομία ανακαλύπτει σκισμένο και ματωμένο το φόρεμα που φορούσε η μικρή την ημέρα της εξαφάνισης της. Η ίδια δε βρέθηκε ποτέ.

Τέσσερα χρόνια αργότερα ο πατέρας της λαμβάνει ένα μυστηριώδες σημείωμα με το οποίο του ζητούν να επιστρέψει στην καλύβα. Βυθισμένος στην πιο μεγάλη θλίψη, αποφασίζει να πάει.

Αντιμέτωπος με τον πιο σκοτεινό εφιάλτη του.
Στην καλύβα θα συναντήσει κάποιον, που, εάν υπάρχει Θεός, θα μπορούσε να είναι η εικόνα Του. Μέσα από τις συζητήσεις τους, ο συντετριμμένος Πατέρας θα πάρει ένα διαφορετικό μάθημα αγάπης. Θα μάθει να συμφιλιώνεται με τον πόνο και την απώλεια, να αναζητά το βαθύτερο νοημά της. Θα ανακαλύψει τη δύναμη που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του, το μυστικό της αληθινής ευτυχίας. Θα ζήσει κάτι που θα δοκιμάσει τα όρια της πίστης του και που θ'αλλάξει για πάντα τον κόσμο του...>>

.....Παραμύθι, να αρχινήσει...

Ζύγιασε το πετραλέμονο στην παλάμη του. Υπολόγισε και τις πιθανότητες. Δεν του απέμενε και πολύς χρόνος, κι αυτός που έμενε περνούσε πολύ γρήγορα... Με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό, ψιθύρησε μια προσευχή τόσο παλιά όσο κι ο κόσμος. Θέλησε να τη δεί για τελευταία φορά, η πύλη του Φρύονος όμως δεν εμφανιζόταν σε όποιον δεν είχε χριστεί μύστης από τη Βλικία, τη παρθένα θεά των νερών. Κι όσο αυτός, ο Κριπίων, ο φυγάς από τη Δαμασκό, απαρνιόταν την πίστη του, αυτή που είχε κληρονομήσει από τη μάνα και τον πατέρα του, δεν μπορούσε και να εντοπίσει την πύλη. Αυτή την παλιά ρημαδιασμένη είσοδο που θα του έδινε τις απαντήσεις σε όλα αυτά που τον βασάνιζαν και τον είχανε φέρει απόψε εδώ.

Γιατί να χειμωνιάζει...

Και γιατί παρακαλώ; Εν όψει εκλογών ακόμη κι ο καιρός είναι αναποφάσιστος. Μια ζέστη και μία κρύο. Εγώ ψηφίζω καλοκαίρι...

ΕΜΠΡΟΣ? ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ?

Άραγε....υπάρχει κανείς εκεί έξω;

Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΞΕΡΑΤΟΥ ΙΟΓΕΝΟΥΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ

Τα σχόλια περισσεύουν...Άτιμη γαστρεντερίτιδα!

KANE KATI...

Μάσκα δεν έχω να γυρνώ
στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ,
της θάλασσας την πονηρια
και της σιωπής τον πλούτο

Μάρτης....

Μάρτης...Και επιτέλους γεύομαι της θάλασσας τον πλούτο..

PHILIP GLASS - THE PHOTOGRAPHER

ACT I: "A Gentleman's Honor" (Vocal)

2 ACT II

3 "A Gentleman's Honor" (Instrumental)

4 ACT III

Το βάζεις να παίζει ,κλείνεις τα μάτια, και πλημμυρίζεις τόσο από αυτη τη μελωδία, που ξεχνάς το ότι υπάρχεις..

Poly_Papara, κι εγώ εξ'αιτίας σου την πάτησα και ξεχάστηκα μια φορά, τόσο πολύ που τρόμαξα, όταν συνήλθα.

Ελπίζω οι υπόλοιποι να τη βγάλετε καθαρή:

http://rapidshare.com/files/71659391/The_Photographer.rar

rar pass:paparas

ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ

Πόσο παλιά,πόσο επίκαιρη,πόσο παιδικη και πόσο αγαπημένη...η κασσέτα που συνόδευε την ντενεκεδούπολη, το βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου..Τη μοιράζομαι λοιπόν:
http://rapidshare.com/files/162506553/__925___964___949___957___949___954___949_.rar

και ευχαριστώ πολύ τη manoula που μου την έδωσε και μένα..

Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΘΛΙΜΜΕΝΟΥ ΞΕΡΑΤΟΥ

Και καθώς η νύχτα πέφτει,βγαίνουνε του ανθρώπου τα ένστιχτα τα περίεργα.Οι αμαρτίες,ο θυμός και άλλα τέτοια μαύρα που δε ξεχωρίζουνε από της νύχτας τα σκοτάδια τα άραχλα.
Στη δική μου τη βραδυά,ο θυμός και η θλίψη....Δεν ειπώθηκαν ποτέ.Οι αμαρτίες και τα παράπονα είναι σα να μην υπήρξαν.Και τα προβλήματα....γίναν ξερατό που βρώμεσε το σπίτι.Δε ξεφουρνίστηκαν αλλά εκτοξεύθηκαν με τη μανία και την ξυνίλα του εμετού που κράτησε όλη νύχτα.Το θλιμμένο ξερατό!Και δώς του σήμερα να πασχίζω να εξαφανίσω κάθε λεκέ και μυρωδιά.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Έχω ένα πρόβλημα,σχετικά με ένα πρόβλημα.Ή όντως υπάρχει πρόβλημα και μετά βίας το συνειδητοποιώ, ή δεν υπάρχει πρόβλημα και ψάχνομαι να αποκτήσω.Έχω πρόβλημα;Δεν έχω;Είχα ποτέ;Μήπως θέλω να αποκτήσω;Μήπως το προκαλώ εγώ;Μην και δεν είναι πρόβλημα αλλά προβληματάκι;Από εκείνα τα <<κολλήματα>> που σε κωλύουν;Κι από την άλλη,αν έχω και είναι σοβαρό,πώς θα τη βγάλω καθαρή;Ξέρω πώς.Θα του γράψω,να το κοροιδέψω και να το ξεγελάσω,να δεί πώς δε το υπολογίζω,πώς το περιγελάω.Να του ρίξω το ηθικό,μη νομίζει πώς με επηρεάζει και τόσο.Αλλά δεν νομίζω στα χρόνια αυτά να μην υπάρχουν προβλήματα,οπότε πρέπει να το εντοπίσω.Και να το αντιμετωπίσω.Που θα πάει πρόβλημα μου, θα σε βρώ.Να μπορέσω να κοιμηθώ κι ένα βράδυ..

<<Λυπάμαι που άφησα ένα ολόκληρο ποτάμι να περάσει μέσααπό τα δάχτυλα μου,κι εγώ δεν ήπια ούτε στάλα.>>
Γιάννης Ρίτσος

Να σου πώ κάτι; Απ' τα κουμπάκια ανάμεσα ο έρωτας τρυπώνει!

Δε χρειάζεται να πω τίποτα γιατί όλα δουλεύουν ρολόι.Χορτοφάγα γουρουνάκια τρώνε μπέικον,ερωτευμένα ζευγάρια το γιορτάζουν χωριστά, μανούλες ξενυχτάνε, αγελάδες κελαηδάνε, και οι πέρδικες κλωτσάνε. Ρούφα τη μπαρούφα

Ο ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΥ

ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΑΝ ΓΡΑΦΩ ΓΙ ΑΥΤΟΝ...
ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΠΩΣ ΓΡΑΦΩ ΓΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...
ΑΛΛΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ...

Θα γράψω γι' αυτόν.
ΣΕ ΓΡΑΦΩ (..με την καλή έννοια)

ο άγνωστος χ

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟ Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

Κι εκεί που νόμιζα πως ήταν ολα στη θέση τους τακτοποιημένα,μπαίνει ο διάολος μέσα μου και αρχίζει να με τριβελίζει.Άντε μου λέει ,και πολύ έκατσες.Δεν είναι για σένα η βολή,κορίτσι μου.Πρέπει να φύγω,αλλιώς οι τοίχοι γίνονται κινούμενη παγίδα που πασχίζει να με συνθλίψει.Πρέπει να βρώ ένα τρόπο να αποφύγω την επερχόμενη σύνθλιψη...
ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΕΙΤΟΝΟΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
Μάλλον παρανοώ από το διάβασμα, τη κλεισούρα και το χειμώνα.Τη τηλεόραση που σα σειρήνα με διαπεράστικη βοή γεμίζει το μυαλό μου με οικονομική κρίση.

EVERY GIRL'S CRAZY 'BOUT A......

..............SHARPED DRESSED MAN!!!

But all the stars are silent...
Να 'σαι καλα,Ειρήνη, μου θύμισες το μικρό πρίγκηπα..
'Οποιος δεν το έχει μπορεί να το κατεβάσει από εδώ:
http://rs180.rapidshare.com/files/59093931/omikrosprigkhpas.rar
(ευχαριστώ τόσο πολύ τον dch2gav με το super-van του...)

Να μαι και γω....

Πιστεύω πως το είχα ανάγκη αυτό.Ή αυτό ή ο ψυχολόγος.Μόνο που εδώ η έκθεση είναι μεγαλύτερη και τα φώτα της δημοσιότητας δελεαστικά.Το μόνο κακό ειναι πως πάσχω από παντελλή έλλειψη φαντασίας και είμαι ο καλύτερος κλέφτης ιδεών.Σε συνδυασμό με το ότι δε ξέρω τον τρόπο να γίνομαι ενδιαφέρον νομίζω πως καταδικάζω αυτόν τον έρμο τον ιστότοπο σε μοναξιά.Ας είναι...Οπερ εγέννετω.
ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ BLOGGER!